στημονίζω

ΝΜΑ [στήμων, -ονος]

νεοελλ.

στημονιάζω

αρχ.

1. (κατά τον Ζωναρ.) «λεπτύνω»

2. (το αρσ. μτχ. ενεργ. ενεστ.) στημονίζων

(κατά τον Ευστ.) «ὁ τρίβων»

3. μέσ. στημονίζομαι

α) τοποθετώ το στημόνι στον αργαλειό

β) (για αράχνη) αρχίζω να υφαίνω.